رقم قابل توجهی از درآمد کشورهای دارای جاذبههای توریستی از راه گردشگری و بازدید از بناها و آثار تاریخی آن سرزمین تأمین می شود، درایران نه تنها صنعت گردشگری از رونق خوبی برخوردار نیست که به دلیل عدم آگاهی برخی گردشگران از آثار باستانی و البته کم کاری و بی توجهی مسئولان روزانه شاهد کنده کاری و یادگاری نویسی بعضی گردشگران بر روی مهمترین آثار تاریخی سرزمین مان مواجهیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا،با نزدیک شدن به ستونها و دیوارهاى آثار تاریخى خطوط بى ضابطه، شعر ، دلنوشته و حکاکى اسم بر بدنه آنها بیش از هر چیز نمایان است.
عمق برخى از نوشتهها به حدى است که مشخص است از شیئى فلزى استفاده شده و بدنه آثار چند صد ساله ضربههاى محکمى را متحمل شده است تا در نهایت یک تصویر که چیزى جز آسیب به همراه ندارد، نقش ببندد. برخى از ترَک هاى به جا مانده یادگار همین نقش هایى است که زمانى افراد در بازدید از این آثار به یادگار گذاشته اند.
« سندروم یادگارى نویسى» بر روى بناهاى باستانى و تاریخى سنت اشتباهى است که نتیجه آن روى بدنه بسیارى از آثار برجاى مانده است.
این داستان به سالها قبل بر مى گردد زمانى که برخى براى نوشتن حرف هاى خود بر روى تنه هاى درخت شروع به کنده کارى مى کردند و در حال حاضر این سندروم، آثار تاریخى زیادى را نشانه گرفته است تا جایى که منجر به خطر آفرینى و حتى تهدید تخریب این بناها شده است.
در یک نمونه کاخ بار عام کوروش از کهنترین ستون هاى ایستاده با قدمتى بیش از دو هزار و 550 سال است که نشان مى دهد طرفداران «سندروم رایش سوم» یا همان سندروم یادگار نویسى آن را مورد آسیب و به نوعى تخریب قرار دادهاند. کم نیستند آثار تاریخى و باستانى که در طول سالها جاى خراش و ضربهها را در خود جاى داده اند و با گذشت سالهاى سال این آثار بر روى بدن بناهاى تاریخى خودنمایى مى کند.
یادگارى نویسى، تهدیدى جدى براى حفظ آثار تاریخى
اما جدا از تصویر زشتى که این نوع نوشته ها و حکاکى بر بدنه آثار تاریخى دارد؛ این حرکت بشدت براى حفظ و بقاى آثار خطرآفرین است و مى تواند خطر جدى به همراه داشته باشد .
این نوع تخریبگرى در قالب یادگار نویسى بر آثار و بناهاى تاریخى که حتى به ثبت جهانى رسیده اند، نشان مى دهد که ادامه این روند مى تواند هویت و تمدن تاریخى و فرهنگى یک سرزمین را نشانه بگیرد. کم نیستند آثار شناخته شده و مطرحى که بر روى بدنه آنها خط و خطوط مختلفى نقش بسته است و حتى دست نوشته هاى بازدید کنندگان و رهگذران با استفاده از میخ و زغال چهره شان را مخدوش کرده است.