بازدید از موزه
این بنای زیبا در محله قدیمی کرناسیون و با دستان توانای استاد معزی معمار بنا شده و قدمت آن به اواخر دوران زندیه و اوایل قاجار میرسد. حمام از دو بخش مردانه و زنانه تشکیل شده است که در حال حاضر قسمت مردانه تبدیل به موزه مردم شناسی شده است و بخش زنانه نیز اخیراً جایگاه قسمتی از صنایع دستی دزفول میباشد (تصویر 3).
قبل از ورود، در سمت چپ، به حلقه چاهی بر میخوریم که در زیر سایبانی جای گرفته و در گذشته تأمین کننده آب مورد نیاز حمام بوده است. این چاه آب ورودی را از حفره هایی قنات مانند که متصل به رودخانه بودند تأمین میکرده است، آب به گردش درآمده توسط چرخ چاهی نیز از کانالهای سفالی تعبیه شده به مخازن آب هدایت میشد. در کنار آن لنگه در چوبی قدیمی و فرسوده ای مانند پیکری خسته به دیوار اتکا کرده است؛ گویی در قدیمی حمام بوده است که اکنون با ملالت نظاره گر در جدید و ستبر قهوه ای است که با غرور برتری اش را به سوی او روانه میکند! (تصویر 2).
تصویر 2: در چوبی قدیمی و حلقه چاه
در بدو ورود با در بزرگ چوبی حمام و کتیبه سردر با تزیینات ساده آجری مواجه میشویم که درخت سرسبزی بر آن سایه افکنده و زیبایی آن را دوچندان نموده است (تصویر 3). در قدم اول با راهروی کوچکی مواجه ایم که در کناره آن یک دار قالی قدیمی و چندین کوزه سفالی قدیمی به چشم میخورد و با یک چرخش 90 درجه به فضای اصلی حمام میرسیم. عناصر معماری ایرانی اینجا نیز نمود خود را کامل کرده اند تا با نگاه اول با فضای درون حمام مواجه نشویم: محرمیت! با اولین گام در این راهرو برجستگی سنگفرش های ورودی توجه را به خود جلب میکند. این سنگفرش ها در جای جای محلات قدیمی نیز به چشم میخورد که بنا به گفته ای شاید نقشی مشابه با ماساژور پا را ایفا میکردند! (تصویر 4).